اما آیا تا بحال هیچکداممان به این اندیشیده ایم که واقعا منتظر واقعی کیست و آیا ما صلاحیت نام منتظر صاحب الزمان را داریم؟!

جند لحظه ای جدا از فکر به امور و مشغله های مادی مان بیایید با هم  بنشینیم و شرایط یک منتظر را بخوانیم و در عین صداقت قلبی تاملی کنیم که آیا اینگونه ایم... و بعد خودمان پاسخ این پرسش را بدهیم که آیا ما هم منتظریم!!

و اما... .

منتظر باید در زمینه ى روحى  آمادگى بالایى داشته باشد تا در برابر حوادث و مصیبت ها از کوره در نرود و بتواند بار سنگین رسالت و آگاهى هاى عظیم را به دوش بگیرد. در واقع ، ظرفیت وجودى انسان را در کنار گرفتارى ها مقاوم مى سازد و همین است که مى بینیم وقتى منتظر دعا مى کند،

 معرفت و شناخت را مى خواهد:

اللهم عرفنى نفسک .... .

خدایا! خودت را به من بشناسان .

و ثبات قدم را مى خواهد: ثبتنى على دینک .

کم توقعى و صبر را مى خواهد: صبّر نى على ذلک .(1)

منتظر باید از آن چنان روحیه اى برخودار شود که همراه رنج ها و سختى ها، راحتى ها را داشته باشد؛ زیرا که در زمان غیبت ، مردم مورد سخت ترین امتحانات قرار مى گیرند و زیر و رو مى شوند. چنان چه امام باقر علیه السّلام در پاسخ یکى از یاران که پرسید: فرج شما چه وقت است ؟ فرمودند:

هیهات، هیهات لا تکون فرجنا حتى تغربلوا ثم تغربلوا - یقولها ثلاثا - حتى یذهب الکدر و یبقى الصفور(2)

هیهات، فرج ما نرسد تا غربال شوید، باز هم غربال شوید و باز هم غربال شوید تا این که کدورت ها برود و صافى و صفا بماند.

ایجاد روحیه ، امر مهمى است که در دوره ى انتظار باید حاصل شود.

اما شرایط بعدی اینکه: منتظر باید طرح و نقشه داشته باشد و با توجه به طرح و نقشه ى سازندگى ، خود دنبال مصالح و لوازمى باشد که قبلا طرح و برنامه ى آن را کشیده است .

انسانى که منتظر است و خودش را میوه ى هستى مى بیند و آدمى که در او همت هاى بلند شکل مى گیرد و مس?ولیت هاى بزرگ پذیرفته مى شود، نمى تواند فقر و جهل و فسق و شرک و کفر را تحمل کند. او در خود و در اجتماع ، در پى این ارزش هاى بالاتر مى گردد و براى این ارزش هاى مقدس مجبور است که طرحى بریزد.

ویژگی دیگر منتظر این است که هیچ گاه بن بستى ندارد؛ چون اگر در مقام عمل دچار شک شود، اصول عملیه برای او در این گونه موارد راه گشاست و این از بزرگ ترین نعمت هایى است که در نظام اصول اسلامى به ما ارزانى شده و از آن غافلیم چون جایگاه آن را نمى دانیم و فقط در احکام از آن استفاده مى کنیم .

از کتاب و میزان که بگذریم در مرحله ى عمل باید به آفات عمل نیز توجه شود؛ چون م?من منتظر، ممکن است در مرحله ى عمل با آفت هایى مواجه شود و تمام آن چه را که به دست آورده هم چون شیطان یک جا از دست بدهد.

منتظر در مرحله ى آمادگى عملى براى این که از آفات عمل مصون بماند، همواره به نکات زیر نیز توجه دارد:

1) مبناى عملش جوّ و روح جمعى و چشم و هم چشمى نباشد، بلکه شهادت و دیدار آتش و بهشت که باشد. م?من شغل من الجنة و النار امام (3) مى بیند هر کلمه ى او و هر حرکت او یا به آتش و یا به بهشت راه دارد؛ با این شناخت مشغول مى شود و از آفت توقع مزد و سپاس از دیگران رها مى شود و تا حد ایثار حرکت مى کند و تازه خود را بدهکار هم مى داند.

2) منتظر باید عمل را جدا از حجم و مقدارش با توانایى خود بسنجد، نه با دارایى ها؛ زیرا: لیس للانسان الا ما سعى (4) با شناخت خصلت هاى عمل یعنى سعى از زیاد شمردن کارهاى خوب و کم دیدن کارهاى شر رهایى مى یابیم ؛ زیرا خیرى که زیادش ‍ مى بینى ، عقیم مى ماند و شرّى که اندکش مى شمارى ، مى زاید. باید به عکس رفتار کرد تا خیرها زیاد شوند و شرها عقیم بمانند)5)

3) منتظر باید عملش در زمان و مکان مناسب انجام گیرد، چون درست است که توّابین خون هاى خود را در راه امام حسین علیه السّلام دادند اما اگر این خون ها در روز تاسوعا به حسین مى رسید شاید عاشورایى پیش نمى آمد؛ زیرا: سارِعُوا إِلى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ (6)

4) منتظر باید از افراط و تفریط برحذر ماند و از سنت جدا نشود؛ زیرا: لا نیة الا باصابة السنة (7)

5) منتظر باید جهت و هدف عملش را مشخص کند؛ زیرا: من ابدى صفحته للحق هلک (8)کسى که رو در روى حق حرکت کند، هلاک مى شود.

6) و در نهایت منتظر باید به ظاهر عمل مغرور نشود که ارزش عمل متناسب با نیت هاست ؛ زیرا: حاسبوها قبل اءن تحاسبوا(9)گفته اند، نه حاسبوا اعمالکم ؛ یعنى نیت هاى خود را محاسبه کنید.

آری باید گفت: آن کس که در انتظار است ، آماده مى شود تا نقطه ضعف هاى خودش ‍ را پر کند و مانع ها را بشناسد و نقطه ضعف هایش را بیابد آنگاه بشود آن منتظری که مورد نظر حضرت ولیعصر عج الله تعالی فرجه الشریف است.(10)